Automatic
Bakit ganun? May mga araw na kahit anong gawin mo, you feel completeley shitty? Sobrang nakakawindang ang araw kahit na wala ka pang ginagawa.
Narealize ko kanina na napaka-automatic na pala ng buhay ko. Paggising sa umaga, bangon, palit ng cd sa player, timpla ng kape, kain ng almusal, kuha ng damit, ligo, bihis, alis.
Pati yung pagbiyahe ko automatic na. Lakad, sakay ng tryk, tawid, sakay ng dyip, sakay ng dyip, sakay ng mrt, sakay ng dyip.. Parang habang nangyayari lahat yun, tulog parin ang diwa ko. Tsaka lang ako nagigising pag nasa loob na ko ng klasrum ko. Kasi alangan namang titigan ko lang yung mga kaklase ko diba..
I was thinking that I felt so unconscious. Not unconscious like I'm not awake but unconscious that I don't know what's happening around me. Parang nasa loob ako ng bula at hindi ko naririnig ang nangyayari sa paligid ko. Lahat ng nakikita ko, distorted at malabo.
May mga araw na ayaw ko ng gumalaw. Na kung pwede lang, buong araw na lang ako nakatihaya sa kama at nakatingin sa kisame.
Kaya lang hindi pwede kasi lagot ako sa nanay ko.
Minsan naman ayokong tumigil sa paggalaw, kasi ayokong mapaupo at mapag-isip ng kung anu-anong masakit sa loob.
Ang labo.
Pero ganun talaga..
Sana iba na lang ang buhay ko.
Automatic mode na. Toothbrush, hilamos, tulog. OFF.
Narealize ko kanina na napaka-automatic na pala ng buhay ko. Paggising sa umaga, bangon, palit ng cd sa player, timpla ng kape, kain ng almusal, kuha ng damit, ligo, bihis, alis.
Pati yung pagbiyahe ko automatic na. Lakad, sakay ng tryk, tawid, sakay ng dyip, sakay ng dyip, sakay ng mrt, sakay ng dyip.. Parang habang nangyayari lahat yun, tulog parin ang diwa ko. Tsaka lang ako nagigising pag nasa loob na ko ng klasrum ko. Kasi alangan namang titigan ko lang yung mga kaklase ko diba..
I was thinking that I felt so unconscious. Not unconscious like I'm not awake but unconscious that I don't know what's happening around me. Parang nasa loob ako ng bula at hindi ko naririnig ang nangyayari sa paligid ko. Lahat ng nakikita ko, distorted at malabo.
May mga araw na ayaw ko ng gumalaw. Na kung pwede lang, buong araw na lang ako nakatihaya sa kama at nakatingin sa kisame.
Kaya lang hindi pwede kasi lagot ako sa nanay ko.
Minsan naman ayokong tumigil sa paggalaw, kasi ayokong mapaupo at mapag-isip ng kung anu-anong masakit sa loob.
Ang labo.
Pero ganun talaga..
Sana iba na lang ang buhay ko.
Automatic mode na. Toothbrush, hilamos, tulog. OFF.
0 Comments:
Post a Comment
<< Home